Rozszerzenia

Edutopia, która jest niewyczerpanym źródłem pomysłów na lepszą edukację (sądzę, iż nie tylko dla mnie) opublikowała listę 10 rozszerzeń do Chrome'a polecanych przez uczniów. Pełną listę można znaleźć TUTAJ. Wybrałam i polecam trzy, bo (i) mniej znaczy więcej (ta myśl wróci jeszcze w tym wpisie); i (ii) obudziła się we mnie nauczycielka języka angielskiego i to ona zdecydowała, co; ja tylko odnotowałam.

Opisy wszystkich trzech rozszerzeń podzielone są według schematu co umożliwia/do czego może służyć/od czego trzeba zacząć. Najważniejsza część to ta ostatnia, ponieważ nowe technologie muszą być po coś, Inaczej są tylko nic nie wartą błyskotką. To coś to dobra, przemyślana dydaktyka, która – gdy ja zastosować – daje realne korzyści.

YiNote. Rozszerzenie, które umożliwia dodawanie notatek do klipów wideo z YouTube’a.

Co umożliwia: dodanie notatki w dowolnym miejscu klipu; tworzenie zakładki notatek / pdfa z notatkami, które, na kliknięcie, odsyłają do klipu, do miejsca, w którym umieszczono notatkę.

Do czego może służyć: do nauki słówek w kontekście (dzięki dodawaniu notatek) i ich powtórek (dzięki powrotom na kliknięcie); do odnotowania strategii uczenia się (np. rozumienia ze słuchu).

Od czego trzeba zacząć: należy uczniom uświadomić, na czym polega dobre, skuteczne robienie notatek. Na przykład, dla nauki słówek: (i) nie wszystkie słówka trzeba zapisywać, łatwiej zapamiętać mniej niż więcej; (ii) warto odnotować całe wyrażenie i zapamiętać nowe słówko i jego otoczenie; (iii) w przypadku (ii) zamiast nieznanych wyrażeń warto skupić się na tych, które się rozumie, ale samemu by się ich nie poskładało w ten sposób. A dla wszelkich notatek: (i) dobrze jest wypracować sobie swój własny styl notowania i trzymać się go; (ii) zanim coś się zanotuje, warto zdecydować, na ile to ważne; (iii) często mniej znaczy więcej.

Google Dictionary. Taki Google Translate, ale na wyciągnięcie ręki. Wystarczy podwójne kliknięcie w nieznane słowo, a pojawia się jego definicja i – co ważne – wymowa.

Co umożliwia: czytanie bez zbędnych przerw na korzystanie z zewnętrznego słownika lub translatora.

Do czego może służyć: do podniesienia motywacji do czytania tzw. ekstensywnego (dla przyjemności, nie po to, żeby rozwiązać test na rozumienie tekstu). Ponieważ jest taki łatwy w obsłudze, jego używanie w trakcie czytania jest praktycznie bezszwowe, niezauważalne, czytelnik raczej nie zniechęci się do lektury obcojęzycznego tekstu, jak w przypadku, gdy musi sięgać do zewnętrznego słownika.

Od czego trzeba zacząć: od uświadomienia sobie, że używanie tej aplikacji mniej zakłóca czytanie niż korzystanie ze słownika zewnętrznego, ale bardziej przeszkadza czytać niż niekorzystanie ze słownika w ogóle. Czyli, tak naprawdę, trzeba zacząć od zniechęcenia uczniów do używania aplikacji J A poważnie – warto podnieść u uczniów świadomość tego, jak działa ludzka uwaga oraz kiedy i jak łatwo ją rozproszyć – na przykład, gdy podąża się za hiperlinkiem (tu słownikowym) w czytanym tekście. Potem można podkreślić, że – czytając -- najpierw zawsze trzeba próbować domyślić się znaczenia słowa, opierając się na kontekście. A używanie tej aplikacji może być dobrym pretekstem, by uczniowie sprawdzili te wszystkie nauczycielskie „warto”, „należy”, „najpierw zawsze”, itd. w działaniu.

Mindful Break. Wyskakujące okienko, które przypomina, że czas na przerwę.

Co umożliwia: poprawę uważności (mindfulness) i świadoma pracę nad cyfrowymi zwyczajami.

Do czego może służyć: do poprawy higieny cyfrowej; do zwiększenia refleksyjności

Od czego trzeba zacząć: pewnie od wyjaśnienia uczniom, jaki wpływ uważność ma na naukę języka obcego, czyli (i) jak ważna jest uwaga – np. pomaga wyczulić się na reguły i wzorce językowe i skutecznie wyławiać je z tekstów bez pomocy nauczyciela; (ii) jakie znaczenie ma refleksja nad tym, co i jak się robi – uczniowie, którzy mają wyższą samoświadomość i lepiej zarządzają nauką, radzą sobie z językiem obcym lepiej, niż ci, którzy swój repertuar strategii uczenia się ograniczyli do mnemotechnik (są na to badania!).